Heldere polycarbonaatplaten worden vaak omschreven als "zelfdovend" of "zelfdovend materiaal" vanwege hun inherente vlamwerende eigenschappen. Dit betekent dat wanneer een heldere polycarbonaatplaat wordt blootgesteld aan een open vlam of warmtebron, deze de verbranding niet zal ondersteunen en zichzelf zal doven zodra de vlam of warmtebron wordt verwijderd. Deze eigenschap is van belang voor de veiligheid en brandbeveiliging bij diverse toepassingen.

De vlambestendigheid van heldere polycarbonaatplaten kan aan verschillende factoren worden toegeschreven:

Hoge ontstekingstemperatuur: Polycarbonaat heeft een hoge ontstekingstemperatuur, wat betekent dat er aanzienlijke hitte nodig is om te ontbranden. Deze eigenschap maakt het minder gevoelig voor brand.

Lage ontvlambaarheid: Bij blootstelling aan een vlam geven heldere polycarbonaatplaten minimale hitte en rook af, waardoor het risico op branduitbreiding wordt verminderd.

Zelfdovend: zodra de vlambron is verwijderd, stoppen heldere polycarbonaatplaten met branden en doven ze zichzelf effectief. Dit gedrag staat in contrast met sommige materialen die kunnen blijven smeulen of branden nadat de vlam is verwijderd.

Gebrek aan druipen: Doorzichtige polycarbonaatplaten druipen doorgaans niet en produceren geen vlammende deeltjes wanneer ze worden blootgesteld aan vuur. Deze eigenschap draagt ​​bij aan de veiligheid in geval van brand.

UL 94-classificatie: Heldere polycarbonaatplaten voldoen vaak aan de UL 94-brandbaarheidsnormen, waarbij sommige platen een V-0-classificatie behalen, wat het hoogste niveau van vlambestendigheid is in de UL 94-classificatie.

Deze vlamwerende eigenschappen maken heldere polycarbonaatplaten geschikt voor een breed scala aan toepassingen waarbij veiligheid en brandbeveiliging essentieel zijn, zoals bij de constructie van veiligheidsbarrières, veiligheidsbeglazing, elektrische behuizingen en andere brandgevoelige omgevingen.